KADIN

……………..Seni arzuladım, evet; muhtaç ve beceriksiz kütleni, hantal bedenini, tatmin olduğunda kasılan yüzünü, kalçalarımda makine gibi dolaşan elini, sonra…  Sen miydin? Başkası mıydı? Bana mahkûm olduğunu bilmem kâğıtların yeniden dağılmasına neden oluyordu elbette. Seni öldürmeye gerçekten karar vermiş miydim? Her seferinde bana olgular ve sonuçlarla ilgili belirli bir buyruğu söyleyen, hatta okuyan böyle bir sesi niye duymam gerekir ki? Hiç durmadan seni bana aşılamaz bir engel gibi  gösteren böyle bir sesi? Oysa bu engeli öyle istemiştim ki!... İşte o zaman, belki, ve yalnızca o zaman, seni öldürmeye gerçekten karar verdim. Ne çok isteği ne çok kinle, ne çok gücü ne çok bilgisizlikle karıştırarak girdiğimi duyumsadığım, içinde her şeyin karanlık bir kütlede eridiği bu girdaba sürüklemek istiyordum kendimi. Kütle, gıcırtılı bir hurda sesi çıkartarak birbirlerine çarpan belirsiz nesnelerden dövülmüştü, ve ne bağırmama, ne de savaşmama izin vermeden kendine çekiyordu beni…

(Bir süre sonra ayağa kalkar ve yavaş yavaş odanın bir köşesine doğru ilerler)

Islak yerden kalktığımda saat on altıya geliyordu. Bayılmıştım; ardından uyku bastırmıştı. O kadar uzun süre yerde çıplak yatmaktan her tarafımın ağrımasına karşın kendimi çok dinlenmiş hissettim. Sonra yavaşça adını söyledim. Hangisiydi acaba?...

(Kahveyi almaya gider, iki fincanı da doldurur)